Hoewel de bebouwing aan het Franekerend een plezierig gevarieerde bebouwing vertoont, zijn er bij de oudere woonhuispanden twee typen te onderscheiden die domineren: de panden van twee lagen die door een horizontale lijstgevel worden afgesloten en die goeddeels uit de negentiende eeuw dateren en de panden van twee lagen waarbij nog een topgevel omhoog rijst en die in de achttiende eeuw of zelfs vroeger gebouwd kunnen zijn. Dat geldt overigens alleen voor de fronten, de gevels; de kern van de huizen kunnen ouder zijn. Franekerend 26 is van het topgeveltype, een keurig en evenwichtig pand zonder sier of smuk. De gevel moet gezien de ruime vensteropeningen, uit het einde van de achttiende eeuw dateren.

Omdat er op de overgang met de naastgelegen woning nummer 28, ooit christelijke bewaarschool, geen bouwnaad zichtbaar is, moet wel geconcludeerd worden dat de panden gelijk zijn ontwikkeld en gebouwd, al verschillen de vensterritmes onderling wel. De panden zijn gemetseld van lichtbruine steen. Het is een steensoort gebakken uit klei waar mangaanoxide aan is toegevoegd en die in de tientallen jaren rond 1800 veel in Harlingen is toegepast. Op de begane grond zit aan de westzijde de relatief smalle toegangspartij: de deur met kussenpanelen en een bovenlicht met gietijzeren levensboom. Daarnaast staan twee brede zestienruits schuifvensters. Op de verdieping zijn eveneens twee van die vensters aanwezig. In de van beitelingen en een pinakel voorziene en door platen afgedekte geveltop staat een dubbel zesruitsvenster. Op de schilden van het zadeldak liggen oranjerode golfpannen.