Eenvoudige woning uit het midden van de negentiende eeuw; in 1849 werd zij door een verver en glazenmaker verkocht, waarbij werd vermeld dat de woning nieuw gebouwd was. De restauratie kwam in 1987 gereed. Het pand van een begane grond en een zolderverdieping hoog is geheel opgetrokken van inheemse heldergele baksteen. Het pand bezit een tuitgevel met zandstenen schouderplaten en een soortgelijke afdekking van de bekronende pinakel. In de geveltop zijn vlechtingen (ook wel beitelingen genoemd) zichtbaar en de geveltop wordt met houten lijsten afgedekt. In de gevel zijn door de ankers de bevestigingen van de gordingen der kap zichtbaar. Beneden zitten twee zesruits schuifvensters en een paneeldeur met eenvoudig bovenlicht. Boven wordt de zolder verlicht door een vierruits schuifvenster. Alle muuropeningen worden afgedekt door koppenlaagjes, lagen baksteen met de kortste, kopse kant van de baksteen naar voren. Het eenvoudige kleine pand wordt gebruikt als kantoor, archief en vergaderruimte van de Hein Buisman stichting.