Harlingen heeft ruimtelijk heel lang gevangen gezeten binnen de stadsgracht en tot het midden van de negentiende eeuw ook binnen de stadsverdedigingswallen. Nadat de stad aan het einde van de zestiende eeuw aan alle zijden aanzienlijk was uitgebreid, was er aanvankelijk ruimte zat, maar in de loop van de achttiende eeuw werd de ruimte krapper en moesten in stegen en op achterterreinen ook woningen worden gebouwd. Harlingen is lang de dichtstbevolkte stad van het land geweest. Dat is nu nog te merken. Veel van de verstopt gelegen achterhuizen zijn weer opgeruimd. Lanen 61 is een voorbeeld van zo’n achterhuis dat is blijven staan. Het staat tegen de achterzijde van Lanen 63 – waar het thans een woning mee vormt – en kan bereikt worden door een steeg; het achterterrein is afgegrensd door een muur.

Zij- en achtergevel – het pand heeft geen voorgevel – zijn opgemetseld van gemêleerd gele baksteen. In de zijgevel staat een kleine deur en twee brede negenruitsvensters, waarboven de ankers van de balklaag zitten. De echte toegang zit overigens aan de achterzijde van het voorhuis met paneeldeur en bovenlicht. De verdieping heeft een smal hoog venster dat wel op een kloostervenster lijkt: onder heeft het een luik en boven een raampje met gekruiste roeden. In de achtergevel is het huis geopend met beneden een zesruits- en boven met een vierruitsvenster, terwijl boven ook nog een glaspaneeldeur zit die toegang verschaft naar het balkon op de aangebouwde bijkeuken. Het zadeldak heeft eenvoudige bakgoten en is gedekt met oranjerode pannen.