Aan de zuidzijde van de Rozengracht staat vrij dicht bij de Kleine Sluis een rijzig pakhuis, een tamelijk diep gebouw met een hoog zadeldak tussen tuitgevels met vlechtingen en pinakels tot bekroning. De oranjerode golfpannen kleuren aardig met de inheemse gele baksteentjes. Het in 1989 tot woonhuis gerestaureerde en verbouwde pakhuis is twee volledige lagen hoog, daarna volgen twee, in breedte afnemende zolderlagen. De balklagen van de verdiepingen zijn goed af te lezen van de staafankers in de gevel. Op de begane grond heeft het een onregelmatige indeling. Aan de westzijde staat een drieledige glaspui achter dubbele pakdeuren; aan de oostzijde een smalle deur die nu toegang tot de woning verschaft. In het midden heeft de lage, oorspronkelijke bedrijfsdeur onder de reeks van hijsdeuren van elke verdieping gezeten, welke bij restauratie in een venster is veranderd. De hijsdeuren van de verdieping en de eerste zolder zijn eveneens vervangen door glaspanelen; alleen die van de tweede zolder is nog aanwezig. In de geveltop zit dan nog een ovale lichtschepping. Aan weerzijden van de hijsdeuren van verdieping en eerste zolder zitten rondbogige muuropeningen die met luiken gesloten konden worden; voor de woonfunctie is hier ook vensterglas aangebracht, maar de luiken zijn nog aanwezig. Dergelijke openingen in de geveltop zijn tot nissen dichtgezet.