Herenhuis dat qua geleding en situering kenmerkend is voor de dichte bebouwingsgraad die de stad Harlingen door de eeuwen heen heeft gekend. Het van oorsprong als woonhuis gebruikte pand was voor aankoop van de Hein Buisman Stichting boven wel bewoond, maar beneden was het opslag van de bakkerij Elsinga. Het pand heeft eigenlijk een te grote allure om als pakhuis verscholen in een steeg te staan. In het Lanenpoortje staat het in de oksel van de winkelhaakvormige steeg wel op een gunstige plaats, met de voorgevel naar het westen. Het is een huis op een rechthoekige plattegrond met twee hoge bouwlagen en een hoog zadeldak met rode golfpannen (de noordelijke zeven stroken zijn blauw geglazuurd) tussen topgevels. De zuidelijke tuitgevel is bekroond door een pinakel en aan de noordzijde staat een schoorsteen in een enigszins gedrukte vorm en met schoorsteenborden en lijstwerk. Het dak heeft een eenvoudige bakgoot.

De naar het westen gerichte gevel is gestukadoord met schijnvoegen in een groot blokkenpatroon en bezit aan de onderzijde een donker geschilderde spatlijst. Het herenhuis is drie raamvakken breed. Beneden zitten twee ramen met zesruits schuifvensters en helemaal op de zuidwestelijke hoek de deur met bovenlicht. Boven zijn eveneens twee zesruits vensters aanwezig en in het overigens blinde muurgedeelte boven de deur een ovaal oeil-de-boeuf-raampje. Het pand is in 1981 gerestaureerd maar aanvankelijk was er geen koper voor te vinden. Het is toen eerst een tijdlang verhuurd tot er zich toch een koper voor aandiende.